شش بار قبل از مسابقات پارالمپیک تست دوپینگ دادم/دوست دارم شهره لرستانی نقشم را بازی کند/ رکورد بانوی ۶۲ ساله را شکستم

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، تنها نماینده دوومیدانی بانوان در بازی‌های پارالمپیک توکیو بود، برای رسیدن به مدال خوش‌رنگ طلای پارالمپیک پنج‌سال بدون وقفه تلاش کرد تا به رویای رسیدن به پارالمپیک برسد. هاشمیه متقیان نه تنها توانست به مدال خوش‌رنگ طلای پارالمپیک برسد بلکه در پرتاب نیزه رکورد جهان را با پرتابی به طول ٢۴/۵٠ شکست و به مدال طلای مسابقات پارالمپیک رسید. لحظه تاریخی شکستن رکورد پرتاب نیزه و فریادهای او پس از رکوردشکنی دل همه ایرانیان را شاد کرد.

هاشمیه متقیان در توصیف لحظات رکورد زدنش در بازی‌های پارالمپیک می‌گوید: از خوشحالی نمی‌دانستم چه کنم چون برای این لحظه ۵ سال تلاش کردم. اکثر ورزشکاران در مسابقات به خاطر جو مسابقه، حضور داوران و استرس موجود کمتر از رکوردهای تمرینی خود می‌زنند اما من بهترین رکورد خودم را در پارالمپیک ثبت کردم. رکورد ۲۴ متر و ۵۳ را زدم. با تمام توانم برای پرتاب سومی رفتم و کل توانم را گذاشتم. بعد از پیروزی در پارالمپیک اولین نفر به خواهرم زنگ زدم چون پدرم گوشی هوشمند نداشت و برای خواهرم گریه کردم. خواهرم می گفت «روی مدال نقره حساب کرده بودیم گل کاشتی» خودم هم باورم نمی‌شود این‌ همه حرکت را انجام دادم و وقتی پیروز شدم در حال خودم نبودم.

وی درباره خطاهای پرتاب نیزه بیان کرد: نباید لگنمان از نشینمن‌گاه بلند شود و یا پاهایمان لرزش پیدا کند چون این موارد خطا محسوب می‌شود. نوک نیزه باید با چمن برخورد کند و اثر آن روی چمن بماند نباید نیزه با کمر به چمن برخورد کند. پرتاب چهارمم ۲۴ متر و ۴۲ بود که آن هم رکورد را رد کرده بود.

پدرم و برادرانم با فرقان مرا به مدرسه می ‌بردند

متقیان از معلولیتش و روزهایی سختی که بر او گذشته است می‌گوید: یک سال بعد از تولدم تب شدید داشتم مادرم مرا به مرکز بهداشت برد به خاطر اینکه به من واکسن فلج اطفال زدند دو پایم معلول شد. از سال‌های اول ابتدایی فهمیدم که دو پایم معلول است. سخت بود ولی خانواده‌ام نگذاشتند در خانه منزوی شوم. تا چهارم ابتدایی پدرم و برادرانم با فرقان مرا به مدرسه می ‌بردند و نمی‌توانستند به خاطر شرایط مالی برایم ویلچر بخرند چون در خانواده پر جمعیت بودیم و پدرم کارگر ساده بود. همه خانواده در موفقیت من تاثیرگذار بودند به خصوص برادرانم و پدر و مادرم چون به ادامه تحصیل و ورزش تشویقم می‌کردند و می گفتند همیشه متکی به خودت باش. از اول راهنمایی پذیرفتم که معلول جسمی حرکتی هستم و باید به خودم متکی باشم و کارهایم را خودم انجام دادم. از آن به بعد با دو تا عصای آهنی که پدرم برایم درست کرد راه می‌رفتم. از کلاس پنجم ابتدایی دوستانم که در مدرسه ورزش می‌کردند مرا بازی نمی‌دادند و من آن‌ها را تهدید می‌کردم «اگر مرا بازی ندهید با عصا می‌زنمتان» بیشتر به خاطر اینکه نگران سلامتی من بودند و مرا بازی نمی‌دادند. اما من والیبال را بسیار دوست داشتم به دوستانم می‌گفتم بگذارید فقط سرویس بزنم. وقتی پیش دانشگاهی بودم در اتوبوس با دو ورزشکار اهوازی آشنا شدم و آن‌ها ورزش معلولان و جانبازان را معرفی کردند.

رکورد بانوی ۶۲ ساله در پارالمپیک را شکستم

او از استقبال خوب مردم اهواز و تهران پس از بازگشت به پارالمپیک صحبت می‌کند: همه مسئولان و همشهریانم حضور داشتند و سنگ تمام گذاشتند. بعد از مسابقه از خوشحالی خوابم نمی‌برد. مدال طلا را به افشین حیدری مدیرکل ورزش و جوانان استان خوزستان تقدیم کردم چون از من حمایت‌های زیادی کرد. شان پدر و مادرم بالاتر از این است که مدال طلایم را به آن‌ها تقدیم کنم. اگر قرار باشد فیلمی از زندگی‌ام ساخته شود دوست دارم شهره لرستانی نقشم را بازی کند. وزنه زدن و تمرین‌های عادی بدنسازی سالن، تمرین بدنسازی روی سکو برای انعطاف بیشتر بدنمان جزو ضروریات پرتاب نیزه است. عضلات پهلو و کمر هم باید قوی باشد تا بتوانیم با قدرت بیشتری نیزه را پرتاب کنیم. در تمرینات اصلا ناامید نشدم و هیچ وقت از تمرینم کم نگذاشتم روزی چهار ساعت تمرین داشتم، توکل به خدا کردم و مطمئن بودم نتیجه تلاش‌هایم را می‌گیرم. ۶ بار قبل از مسابقات پارالمپیک تست دادم چون رنک دوم جهان را دارم و حساسیت زیادی روی من بود. چون محدودیت سنی نداریم می‌توانیم تا زمانی که رکورد می‌زنیم مدال کسب کنیم. رکوردی که من ارتقا دادم رکورد رقیبم بوده است او زنی ۶۲ ساله است که رنک پنجم جهان را دارد. در طول این سال‌ها دو بار به انتخابی مسابقات والیبال نشسته روی آوردم ولی به خاطر فیزیک بدنی پذیرش نشدم و بعد به ورزش انفرادی رفتم که پرتاب نیزه را انتخاب کردم.

هاشمیان موقع پرتاب یک نگاهش به نیزه و نگاه دیگرش به خدا بود

مربی متقیان که با هم در برنامه شب‌نشینی حضور پیدا کرده‌ بودند، درباره وضعیت تمرینی او گفت: متقیان زمانی در سن ۱۹ سالگی یا ۱۸ سالگی جزء تیم جوانان تنیس روی میز بود که مربی‌اش در آن زمان هم من بودم. او را به مسابقات قهرمانی جهانی بردم و آنقدر پر توان و پرانرژی بود که انرژی مثبتش را به بقیه تیم هم منتقل می‌کرد. در مسابقات پارالمپیک توکیو استرس زیادی داشت چون رقبایی قوی داشت. از خوشحالی ما کشورهای دیگر مربیان و ورزشکاران طرفداران ما بودند چون این انرژی مثبت را دریافت کرده بودند و دوست داشتند حس خوب هاشمیه در نهایت منجر به کسب طلا شود.حس می کنم وقتی داشت نیزه را پرتاب می‌کرد یک نگاهش به نوک نیزه بوده و یک نگاهش به خدای بالای سر و اعتقادات قلبی‌اش او را به موفقیت رساند. همیشه به او می‌گفتم وقتی نیزه می زنی به آسمان نگاه کن و به خدا توکل کن.

کرم‌زاده ادامه داد: من اولین باری که پا به عرصه ورزش گذاشتم از سال ۷۴ بود که در محیط کار پدرم ورزش ژیمناستیک حرکات زمینی را شروع کردم. بعد به رشته تنیس روی میز روی آوردم و بازیکن این رشته بودم. بعد از اینکه مربیگری این رشته را گرفتم به دوومیدانی پرداختم و حالا در حیطه مربیگری دوومیدانی هم فعال هستم. در دو رشته فعال بودم در سال ۲۰۱۷ مربی برتر آسیا شدم به همین دلیل از طریق کنفدراسیون به من گفتند باید یک رشته را پیش بگیرم و من پارادومیدانی را انتخاب کردم. بعد از بازگشت متقیان به اهواز و استقبال بانوان فعال اهوازی از او، متوجه شدیم چقدر بانوی توانمند در استان داریم و چقدر استقبال می‌کنند. با این قهرمانی‌ها ورزشکاران بانوی استان انگیزه می‌گیرند که در مسیر موفقیت با عزم راسخ فعالیت کنند.

انتهای پیام/۴۰۵۷/